कविता शिर्षक :कलम

हेर्दा देखिन्छ सानो, लाम्चो अनि सुन्दर रुप

बन्न सकिंदैन आफैँ कसैले बनाउछ कुरूप

सदैव भन्ने छु म कलम हो एक सजीव

हरपल भन्ने गर्छन अरु कलम हो निर्जीव |

 

श्वासयुक्त शरीरका हात हरुलाई चलाउछ उचाल्दै

कोर्दछ बिचित्र भाव हरुलाई मस्तिस्कमा सलबलाउदै

आलश्य शरीरलाई जगाउन हरदम हुन्छ तयार

जितको अठोट लिन बाध्य बनाई हुँदैन कहिल्यै हार |

 

लक्ष्यसम्म पुग्ने बाटो देखाउछ अनन्त युगसम्म

पर्छन् कलमको चमत्कारी रुप देखि सबै अचम्म

अगी सर्छ एकोहोरिएको मनलाई बहलाउन

को पछि पर्छन र खै कलमको त्यो रुप पाउन |

 

प्रिय मित्र बन्न सक्छ कलम ज्ञानी हरुको लागि

मुर्ख हरु डराउछन् कलम हतियार हो  भन्दै भागी

सुरछित राख्छन् महत्व बुज्नेले हरदम साथमा

नबुज्नेले  बिगारी परिणत गर्छन कुरूप अनुहारमा |

 

 सक्दैन कलम आफैँ बोल्न, अरुलाई गर्छ सहयोग

हुदैन कलम प्रिय मित्र भए कसैको वियोग

मनभित्र ज्वारभाटा सरि उर्लिएका सब भावहरु

प्रस्फुटन गर्न चाहन्छन कलमबाटनै कविहरु |

 

बिग्रिएको देशको आस्थालाई रचनाले सुधार्दै

खुसि मानि अरुलाई आत्मसन्तुष्टि बनाउदै

रचनाकारले बाच्ने आधार भनि गर्छन माया

कहिल्यै बग्न चाहन्न कलम अँध्यारोका मधुर छाया |

 

पल पल रोएको नेपाल आमाको मुहारलाई

हँसाउनको लागि उकास्छ् रचक अनि कवी लाई

पुरस्कृत गराउछ पृथक विधाको रचित कला बाट

अविरल चल्दछ हटाउन कुप्रथा कुरीति देशबाट |

चलिरहन्छ यो निरन्तर थाक्दैन कहिल्यै पनि

अहिलेमात्र नभएर मजबुत थिए पहिलेपनि

कोर्दछ रंगिन दृश्य हरु पीडालाई पार्न हलुका

दिन रात मात्र होईन चल्दछ कलम बिहान बेलुका |

 

शिक्षक बिध्यार्थी आदिको लागि साहाराहो कलम

दुखी, असाहाय, अपाङ्ग आदिको हो यो कलम

थोरै स्थानमा पनि अटाउन सक्छ यो

सबमा नौलो सोच परिवर्तन गर्ने यहिनै हो |

 

मोल जति परेपनि किन चुक्दैनन् कोहि

लेखनकै निमित्त बोक्छन कलम सब आरोही

भोक, प्यास, तिर्खा, अनेक मोह हटाऊछ सबमनको

गराउदैन यसले कसैलाई लोभ बिचित्र धनको |

 

                                                                          रचना:

                                                                          सुशिला वाईवा

                                                                           कक्षा १०

                                                                          वात्सलादेवी मा. बि.

                                                                          इन्द्रसरोवर -३,  मकवानपुर

कविता शिर्षक : अभागी छोरी म

 

यो समाजमा रहेछ, छोरी माटोको भाँडो

हरेकदिन काममा खटाईन्छ, छोरीलाई गर्मि होस् या जाडो |

 

छोरी हो भनेर उमेर नपुग्दै, पराई घरमा पठाउने

ससुरालीमा दाइजोको निहुले, राम्ररी बाच्न नापाउने |

 

बाबु आमा राम्रा थिए, तर समाज बिग्रिएको थियो

तेसैले कपि कलमको सट्टा, डोको नाम्लो बोकाइदियो |

 

यो जिबनमा हास्न कम, रुन धेरै परेको छ

सक्दिन मा आफैँ बाच्न, अरुको भरले बाच्न परेको छ |

 

बिधालय जानुको साटो, गोठालो जान थाले

बाबुआमाले किन गरेको यस्तो भनि, बल्ल छोरीको जात थाहा पाए |

 

                                                                                      रचना:

                                                                                     आनिता लामा

                                                                                     कक्षा ९

                                                                                   श्री कालीदेवी मा. बि

                                                                                   इन्द्रसरोवर ५, मकवानपुर

 

कविता शिर्षक : वर्तमान मेरो देश

 

दिनहुँ हत्याको डेबिट क्रेडिट हिसाब राखेर

नाफाको खोजीमा हिडिरहेको

ब्यापारी जस्तो – मेरो देश |

 

एकाइसौं शताब्दीको पहिलो यात्रामै

भबिष्यजति चुर्लुम्म डुबेको

विवशमस्त टाइटानिक जस्तो – मेरो देश |

 

आफ्ना अंगहरु अचानो माथी चोक्टीदै लुछ्दै गर्दापनि

रुन नसकेर टुलुटुलु हेरिरहेको

बग्रेको खसीको टाउको जस्तो – मेरो देश |

 

जलस्रोतले भरिपुर्ण देश भएतापनि

जहिलेपनि प्यासले तड्पेर मर्न लागेको

काकाकुल जस्तो – मेरो देश |

 

विवेक र चेतनाको लोडसेडिङले

देउसै रातपर्ने गरेको

अँधेरी नगर जस्तो – मेरो देश |

 

मद-उन्मुक्त भएर आफ्नै संहार गर्ने यदुबंशिहरु

अनि निसाहाय अभिमन्यु देखेर आक्रमण गर्ने योधा

महाभारतको अन्तिम दृश्य जस्तो - मेरो देश |

 

                                                                              रचना:

                                                                              नविन गोले

                                                                              कक्षा ९

                                                                             श्री सरस्वती बालबोधानी मा. बि.

                                                                             इन्द्रसरोवर -१, मकवानपुर

 

कविता शिर्षक :झोला

ए झोला 
मेरो सहयात्री
मेरो सुख, दुःख को साथी
ए झोला 

किताब अटेको छ,
कपी र कलम अटेको छ 
उकाली, ओरालीको रासन 
मेरो दिनभरिको खाजा
मकै र भटमास अटेको छ, तिमीमा
ए मेरो झोला
ए मेरो सहयात्री

छोड्दैनौ मलाई रत्तिभर,
म पनि छोड्दिन वित्ताभर,
हामी दुईको मित्रता
अपार छ अपार
म रुँदा तिमी रुन्छौ,
म हास्दा तिमी हास्छौ ।
ए मेरो झोला
ए मरो सहयात्री

अटेको छ तिमीमा 
ज्यामीति बक्स, एउटा पानीको बोतल
अनि एउटा छाता, घाम र वर्षालाई छेक्ने
यी सब तिमीमा अटेको छन् ।
तिमी म मा अटेको छ,
हामी दईको अटाइ
अपार छ अपार,
ए मेरो झोला
ए मेरो सहयात्री

अब तिमीले बुझ्यौ
यति मात्र हैन,
यो गाउँपालिका बनाउने,
यो देशलाई सिंगार्ने
औजार अटाउनु पर्छ, ज्वागल जुटाउनु पर्छ
अनि सारा नेपालीको खुसी र सुख अटाउनु पर्छ,
हाँसो अटाउनु पर्छ ।
ए मेरो झोला
ए मेरो सहयात्री 

                                                                               रचना: 

                                                                               निरुता कार्की
                                                                               कक्षा ९
                                                                              श्री महाचुनी माध्यामीक विद्यालय
                                                                              ईन्द्रसरोवर ५, मकवानपुर